przeciwko Nordea Bank Polska S.A. (obecnie Powszechna Kasa Oszczędności Bank Polski S.A.)

31 sierpnia 2020 r. w imieniu naszych Klientów złożyliśmy pozew o ustalenie nieważności umowy kredytu „frankowego” i zapłatę do Sądu Okręgowego w Poznaniu. Sprawa dotyczyła umowy kredytu hipotecznego denominowanego do franka szwajcarskiego (CHF).

Bankiem udzielającym kredytu był Nordea Bank Polska S.A. z siedzibą w Gdyni (obecnie: „PKO BP S.A.”). Kwota kredytu została określona jako 134.868,76 CHF, przy czym została wypłacona w złotych, jako równowartość w.w. kwoty we frankach szwajcarskich. Kredyt od samego początku był spłacany w złotych.

Wnosiliśmy o zasądzenie kwoty 179.364,84 zł jako zwrotu świadczeń nienależnie uiszczonych przez Powodów w okresie 10 lat przed wniesieniem pozwu - tj. od dnia 1 września 2008 r. do 4 maja 2020 r.

W ramach żądania głównego wnosiliśmy również o ustalenie, że umowa kredytu jest nieważna. W dacie złożenia pozwu kredyt naszych Klientów pozostawał niespłacony, wobec czego, jedynie unieważnienie kredytu zwolniłoby Powodów z obowiązku zapłaty przyszłych rat kredytu.

Przede wszystkim, umowa kredytu naszych Klientów zawierała postanowienia sprzeczne z przepisami bezwzględnie obowiązującymi, a mianowicie, z art. 69 ust. 1 oraz 69 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe, z których wynika, że bank nie może żądać od kredytobiorcy zwrotu większej kwoty środków pieniężnych aniżeli ściśle określona i oddana do dyspozycji kredytobiorcy.
Ponadto, konstrukcja kwestionowanej przed sądem umowy, w sposób rażący narusza zasady współżycia społecznego, przede wszystkim, poprzez przyznanie sobie przez bank jednostronnego uprawnienia do ustalania kursu kupna i sprzedaży waluty waloryzacji, a tym samym wysokości zobowiązania kredytobiorców.
W konsekwencji, w dniu podpisywania umowy nasi Klienci nie wiedzieli, jaką kwotę będą musieli bankowi zwrócić. Wreszcie, tak skonstruowane postanowienia umowne dotyczące waloryzacji, kształtowały prawa i obowiązki kredytobiorców w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, godząc tym samym w równowagę kontraktową stron.

Dodać należy, że jak w tego typu sprawach, nasi Klienci nie mieli żadnego wpływu na treść umowy kredytu i nie mogli negocjować jej postanowień.

Pozwany bank złożył odpowiedź na nasz pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu po stronie naszych Klientów.

Sąd wydał postanowienie o przesłuchaniu świadków na piśmie oraz zobowiązał obie strony do przedstawienia listy pytań do świadków.

Wystosowaliśmy replikę na odpowiedź na pozew, w której podtrzymaliśmy żądanie w całości, złożyliśmy listę pytań do świadków oraz wnieśliśmy o pominięcie wniosków dowodowych zgłoszonych przez pełnomocnika Pozwanego, jako nieistotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd wyznaczył termin rozprawy na 16 listopada 2021 r.

Otrzymaliśmy pismo Pozwanego - replikę na naszą odpowiedź na pozew, w którym Pozwany podtrzymał dotychczasową argumentację w sprawie.

Odbyła się pierwsza rozprawa, w której udział wzięli Powodowie wraz z pełnomocnikiem oraz pełnomocnik strony pozwanej. Sąd przesłuchał naszych Klientów.

W imieniu Powodów złożyliśmy pismo z rozszerzeniem powództwa o dalsze raty kapitałowo-odsetkowe uiszczone przez Powodów od początku trwania umowy oraz w toku procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Łącznie, po rozszerzeniu nasze roszczenie wyniosło 247.586,96 zł. Sąd doręczył bankowi odpis tego pisma, jednak bank ponownie zakwestionował zasadność roszczeń.

Odbyła się druga rozprawa, w której udział wzięli Powodowie wraz z pełnomocnikiem oraz pełnomocnik strony pozwanej. Strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie. Sąd odroczył rozprawę celem przesłuchania świadka – pracownika banku.

Odbyła się trzecia rozprawa, w której udział wzięli Powodowie wraz z pełnomocnikiem oraz pełnomocnik strony pozwanej. Strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska. Sąd przesłuchał świadka – pracownika banku oraz postanowił pominąć dowód z opinii biegłego i zobowiązał pełnomocnika Powodów do złożenia w terminie 1 miesiąca zaświadczenia banku z wykazem wszystkich świadczeń dokonanych na rzecz Pozwanego z podsumowaniem. Wyznaczył termin następnej rozprawy na 5 lipca 2022 roku.

W związku z nieotrzymaniem  z Banku wymaganego przez Sąd zaświadczenia, wystosowaliśmy prośbę o wydłużenie wyznaczonego terminu oraz odroczenie rozprawy zaplanowanej na 5 lipca.

Sąd przychylił się do naszej naszego wniosku o odroczenie terminu rozprawy, wyznaczając nowy termin na 13 września 2022 r.

Na ostatniej rozprawie stawili się pełnomocnicy oraz Powodowie. Sąd po zapoznaniu się z ostatecznymi stanowiskami stron, odroczył wydanie wyroku do 14 października 2022.

14 października 2022 r. zapadł korzystny dla naszych Klientów wyrok. Sąd I instancji orzekł o nieważności umowy kredytu. Ponadto, zasądził od strony Pozwanej na rzecz Powodów kwotę 247,586,96 zł wraz z odsetkami za opóźnienie oraz zobowiązał Pozwanego do poniesienia kosztów procesu w całości.